سطح قند خون ، غلظت قند خون یا میزان قند خون غلظت گلوکز موجود در خون انسانها و حیوانات دیگر است. گلوکز یک قند ساده است و تقریباً 4 گرم گلوکز در خون یک انسان 70 کیلوگرمی (150 پوند) در همه زمان ها وجود دارد. بدن محکم سطح قند خون را به عنوان بخشی از هموستاز متابولیک تنظیم می کند. گلوکز در عضلات اسکلتی و سلولهای کبدی به شکل گلیکوژن ذخیره می شود. در افراد ناشتا ، قند خون با هزینه فروشگاه های گلیکوژن موجود در عضله کبد و اسکلت در سطح ثابت حفظ می شود.

در انسان سطح قند خون چهار گرم یا تقریبا یک قاشق چایخوری برای عملکرد طبیعی در تعدادی از بافتها بسیار حیاتی است و مغز انسان تقریباً 60? قند خون را در افراد کم تحرک و ناشتا مصرف می کند. افزایش مداوم قند خون منجر به سمیت گلوکز می شود ، که به اختلال عملکرد سلولی و آسیب شناسی گروه بندی شده به عنوان عوارض دیابت کمک می کند. از طریق جریان خون می توان گلوکز را از روده یا کبد به بافتهای دیگر بدن منتقل کرد. جذب گلوکز سلولی در درجه اول توسط انسولین تنظیم می شود ، هورمونی که در لوزالمعده تولید می شود.

سطح گلوکز معمولاً در صبح ، قبل از اولین وعده غذایی روز کمترین میزان را دارد و بعد از وعده های غذایی به مدت یک یا دو ساعت توسط چند میلی گرم افزایش می یابد. سطح قند خون در خارج از حد طبیعی ممکن است نشانگر یک وضعیت پزشکی باشد. یک سطح بالای مداوم به عنوان قند خون گفته می شود. سطح پایین به عنوان هیپوگلیسمی گفته می شود. دیابت قند خون با قند خون مداوم از هر یک از دلایل مختلف مشخص می شود و برجسته ترین بیماری مربوط به عدم تنظیم قند خون است. روش های مختلفی برای آزمایش و اندازه گیری قند خون وجود دارد.

مصرف الکل باعث افزایش اولیه قند خون می شود و بعداً باعث کاهش سطح آن می شود. همچنین داروهای خاص می توانند سطح گلوکز را افزایش یا کاهش دهند.